انواع ایمپلنت های چشم کدام است؟ چشم مصنوعی چگونه حرکت می کند و میزان حرکت آن چقدر است؟ این سوالاتی است که بسیاری از مراجعه کنندگان به کلینیک بیناسا همیشه می پرسند. در این بخش می خواهیم در مورد انواع ایمپلنت های چشم و عومل موثر بر حرکت چشم صحبت کنیم.
اگر نیاز به پروتز چشم دارید و می خواهید به بهترین دکتر پروتز چشم در تهران مراجعه کنید می توانید با شماره های درج شده تماس بگیرید و اطلاعات لازم را از کلینیک بیناسا، بزرگتری مرکز چشم مصنوعی در تهران، دریافت کنید.
در زمان های گذشته عمل تخلیه چشم به صورت کامل صورت می گرفت اما جایگزینی برای آن وجود نداشت در نتیجه حفره چشم خالی می ماند که ظاهر خوبی نداشت. پس از مدتی پروتز چشم مصنوعی ساخته شد که هیچ گونه حرکتی از چشم مصنوعی شاهد نبودیم. حتی در برخی از موارد چلک ها نیز باز و بسته نمی شد.
ایمپلنت چشم چیست؟
به چشم های مصنوعی ایمپلنت می گویند که در اندازه و طرح های گوناگون می توان آنها را بررسی کرد. درواقع پزشک ایمپلنت یا چشم مصنوعی ای مطابق با کره‌ی چشم ما را آماده‌و در هنگام جراحی در مدار چشم، بعداز تخلیه‌قرار میدهد.
انواع ایمپلنت چشم
ایمپلنت های چشم انواع مختلفی دارد که میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- طبقه بندی از نظر شکل که شامل ایمپلنت کروی و شکل تخم مرغی(بیضی)
- ایمپلنت استوک و سفارشی
- متخلخل و غیر متخلخل
- ارایش شیمیایی خاص در ایمپلنت
- وجود میخ یا شی متحرک در ایمپلنت
اما مهم ترین تقسیم بندی ایمپلنت براساس یکپارچه (متخلخل) و غیریکپارچه (غیرمتخلخل) است.
در بخش پیشین در مورد اهمین ورود ایمپلنت به پروتز چشم صحبت کردیم. با حضور ایمپلنت های چشمی تحولی بزرگ ایجاد شد. این امپلنت ها در ابتدا کروی شکل بوده و از جنس پلی اتیلن بودند. بعدها با کیفیت بالاتر نظیر مدپور، آلومینا و هیدروکسی آپاتایت جایگزین شدند.
انواع ایمپلنت های چشم
نحوه استفاده بدین صورت بود که پس از تخلیه چشم آسیب دیده یک ایمپلنت تقریبا هم حجم با چشم درون کاسه چشم قرار میگرفت و عضلات چشم به آن متصل می گشت. بدین ترتیب پس از کارگذاری چشم مصنوعی حرکت نسبتاً مناسبی به پروتز القا می شد.
با پیشرفت علم و تکنولوژی استفاده از پین در چشم مصنوعی مرسوم شد. این پین ها معمولا از جنس تیتانیوم یا پلیمر بودند که با سوراخکاری ایمپلنت کروی درون ایمپلنت گذاشته میشد و سپس به پروتز متصل میگردید اما پس از مدتی مشاهده شد استفاده از این پین ها موجب عفونتهای شدید می شود. لذا استفاده از پین برای چشم مصنوعی منسوخ گردید.
پین چشم مصنوعی
امروزه از ایمپلنتهای هیدروکسی آپاتایت و آلومینا یا آکریلیک در کشور ما استفاده میشود که حرکت بین 30 الی 60درصدی به چشم مصنوعی می دهد که نسبتا کافی و مناسب است.
پس از جراحی 2 ماه لازم است به بافت چشم اجازه التیام دهیم تا بخیه ها و پیوندهای داخل چشم به ایمپلنت تثبیت شود سپس چشم مصنوعی برای حدقه چشم قالبگیری شده و ساخته می شود.
یکی از بهترین کلینیک هایی که در زمینه پروتز چشم مصنوعی سابقه و تجربه کاری بالایی دارد کلینیک بیناسا می باشد که به دلیل تجربه کاری بالا و در عین حال بروز بودن بسیار مورد توجه واقع شده است. برای دریافت نوبت از این مجموعه می توانید با شماره های درج شده تماس بگیرید.
انواع ایمپلنت چشم بر اساس تخلخل
ایمپلنت غیر یکپارچه
ایمپلنت های غیر یکپارچه به دستگاهی برای اتصال به عضلات خارج چشمی ندارند و معمولا اجازه رشد بافت های آلی به مواد معدنی را در درون چشم نمیدهند. این ایمپلنت چشم هیچ گونه چسبندگی مستقیمی با پروتز چشم ندارد. ایمپلنت های غیر یکپارچه شامل کره های اکریلیک، شیشه و سیلیکون می باشد و امکان اتصال مکانیکی مستقیم بین ایمپلنت و چشم مصنوعی را نمی دهد. معمولا این ایمپلنت ها با ماده ای پوشانیده‌شده‌اند که باعث تثبیت عضلات خارج از چشم می شوند مانند صلبیه یا گاز پلی استر که به تحرک ایمپلنت کمک میکند.
پلی متیل متاکریلات (PMMA) (اکریلیک)
پلی متیل متاکریلات (PMMA) که به عنوان اکریلیک شناخته می شود، یک ترموپلاستیک شفاف است که برای پروتز چشم مورد استفاده قرار میگیرد. برای مثال در هنگام درمان آب مروارید لنز اصلی چشم را برمی دارند و اکریلیک را جایگزین لنزهای داخل چشمی می کنند. PMMA در سازگاری با بافت انسان نسبت به شیشه از درجه خوبی برخورداراست.
ایمپلنت یکپارچه
در سال 1985 مشکلات ایمپلنت های یکپارچه‌با معرفی ایمپلنت های کروی ساخته‌شده از هیدروکسی آپاتیت کلسیم متخلخل حل شد و باعث رشد فیبروواسکولار گردید. ایمپلنت های یکپارچه براساس ماهیتی که دارند اجازه رشد فیبروواسکولار را میدهند و باعث قراردادن میخ ها در چشم میشوند. در حال حاضر ایمپلنت های متخلخل از مواد مختلفی مثل هیدروکسی آپاتیت طبیعی و مصنوعی، اکسید آلومینیوم و پلی اتیلن ساخته‌می شوند.
هیدروکسی آپاتیت (HA)
ایمپلنتهای هیدروکسی آپاتیت کروی شکل هستند و در اندازه و مواد مختلفی مانند مرجانی و سنتتیک ساخته‌می‌شوند. از سال 1989 که ایمپلنت ساخته‌شد، هیدروکسی آپاتیت نیز به تاییدیه سازمان غذا و دارد رسید و از آن زمان ایمپلنت های هیدروکسی آپاتیت به محبوبیت رسیدند.
این ایمپلنت با ماهیت متخلخل بودن به رشد فیبروواسکولار کمک می کند و در نتیجه باعث کاهش خطر ابتلا به التهاب و عفونت ها می شود.
یکی از معایب هیدروکسی آپاتیت HA این است که با مواد برون زا مانند صلبیه، پلی اتیلن نرفتالات یا مشویکریل پوشانده‌می شود چرا که بخیه، مستقیم با اتصال عضله امکان پذیر نیست و در نتیجه پوشش صلبیه باعث انتقال عفونت، التهاب و پس زدن چشم مصنوعی می شود.
پلی اتیلن متخلخل (PP)
با توسعه صنعت شیمی پلیمر باعث کشف مواد سازگاربا چشم مصنوعی از جمله پلی اتیلن متخلخل گردید که به جراحی ایمپلنت اربیتال منجرشد. این ماده سفت اما چکش خور است و اجازه می دهد تا بدون مراحل اضافه ای، بخیه مستقیما در عضلات کاشته‌شود. علاوه بر اینها این ماده کمتر ساینده و تحریک کننده است. پلی اتیلن همچنین امکان قرار دادن یک پایه حرکتی تیتانیومی را فراهم می کند که ایمپلنت را به پروتز پیوند می دهد، به همان روشی که میخ برای ایمپلنت های هیدروکسی آپاتیت استفاده‌می شود.
پلی اتیلن متخلخل به آسانی در دسترس و مقرون به صرفه است. همچنین می تواند به راحتی اصلاح می شود و هر نقصی را بر طرف می کند. پلی اتیلن متخلخل PP نیازی به پوشش ندارد به همین دلیل مشکلات مربوط به ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت را ندارد.
ایمپلنت اوربیتال مخروطی (COI) و ایمپلنت مداری مخروطی چند منظوره (MCOI)
coi دارای عناصر مختلفی از جمله سطح قدامی صاف، برجستگی عالی و انال های از پیش ساخته شده برای عضلات می باشد که در یک شکل مخروطی کلی گنجانده‌شده و باعثمی شود سوزن بخیه براحتی در ان قرار گیرد و سطح قدامی کاملا بسته شود. علاوه بر این، این ایمپلنت دارای یک شیار کمی فرورفته برای رکتوس فوقانی و یک برآمدگی برای پر کردن فورنیکس فوقانی است.
جدیدترین مدل ایمپلنت، مخروطی مداری چند منظوره (MCOI) است که برای رسیدگی به اربیت آنوفتالمیک بعد از عمل که باعث ایجاد ناهنجاری‌های حفره از جمله انوفتالموس و جمع شدن پلک فوقانی می شود طراحی شده است. تمامی موارد بیان شده بر اساس تحقیقات می باشد و برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مراجع این محتوا مراجعه کنید.
